Taal is belangrijk, en met taal maak je contact. Als er geen contact is zeggen we dat we ‘taal nog teken horen’, of dat iemand ‘zwijgt in alle talen’. Met taal leg je uit ook wat je bedoelt, geef je informatie, verspreid je kennis, los je problemen op en bespreek je onderlinge verhoudingen. Taal verbindt.
Door middel van taal vertel je je levensverhaal en probeer je het van betekenis te voorzien. Een levensverhaal is hoogst persoonlijk en gaat vooral over jezelf en over je herinneringen: wie ben jij, en welke gebeurtenissen zijn er geweest in jouw leven. Je levensverhaal gaat ook over de mensen die er toe doen in jouw leven: wie komen in je verhaal voor en wat heb je met hen meegemaakt.
Het vertellen van een levensverhaal van een dierbare tijdens een afscheidsceremonie helpt om het leven van de overledene te eren en te vieren.
Het geeft inzicht in wie je dierbare was, wat je dierbare heeft bereikt en welke impact je dierbare had en heeft op de levens van anderen.
Het vertelt hoe de steen is verlegd in de rivier op aarde.
Het verhaal vertellen kan ook dienen als een manier om elkaar te troosten. Verbonden zijn in een wirwar van gevoelens van verdriet en rouw.
Of om na te denken over je eigen leven: "Wat zijn belangrijke waarden in mijn leven?" Het kan je aanzetten je relaties te koesteren, en het leven ten volle te leven.
Tenslotte geven levensverhalen de familiegeschiedenis door en zetten het leven van je dierbare in het perspectief van het grotere geheel. Dat geeft een gevoel van identiteit en verbondenheid. Venice zingt dat zo mooi in het prachtige lied The Family Tree. "The family tree will always grow. It's stronger than the wind can blow. The family tree will always grow."
