Het overlijden van een dierbare is voor veel mensen een tijd van intense emoties. Het overheerst denken en doen, en het voelt alsof de wereld om je heen stilstaat.
En dan, als de uitvaartceremonie achter de rug is, komt de stilte.
Stilte is lastig in onze drukke samenleving en we worden voortdurend blootgesteld aan geluiden, prikkels en afleidingen. Echter, na het overlijden van een dierbare kan stilte juist helend zijn. Het geeft ruimte om te rouwen, om herinneringen op te halen, om na te denken over het leven dat we hebben verloren en over het nu.
Het is belangrijk om jezelf tijd en ruimte te geven voor deze stilte. Dit betekent niet dat je jezelf moet afsluiten van de wereld of het gevoel moet hebben dat je alleen moet zijn. Een stille periode biedt ook ruimte voor sociale verbinding; vaak komen familie en vrienden samen om elkaar te steunen en te troosten. Het kan een krachtige manier zijn om de banden met elkaar te versterken en om te laten zien dat je er voor elkaar bent.
Laat de stilte toe om te voelen en te ervaren wat er komt. Zie het als een zegen, een ruimte voor troost en reflectie. Een ruimte waarin je leert leven met dierbare herinneringen. Niet door van het verdriet en de pijn weg te bewegen, maar door verder te leven met de herinneringen. In de woorden van Nora McInerny: “We don’t move on from grief. We move forward with it.”
