Op 2 november is het Allerzielen. Een dag waarop we stilstaan bij de dierbaren die we zijn verloren. Letterlijk stilstaan bij het graf, een foto, bij herinneringen. Misschien met kaarslicht, in stilte of met muziek. Want wat woorden niet kunnen zeggen, kan een lied soms wel.
Zoals in ‘Stil in mij’ van Bløf.
… het is zo stil in mij
Ik heb nergens woorden voor
Het is zo stil in mij
En de wereld draait maar door
Het is zo stil in mij
Allerzielen gaat over samen herdenken van alle overleden dierbaren. Verbondenheid. Voelen dat je niet alleen bent in je rouw. Troost door het samen stil zijn, en in het weten dat ook anderen iemand missen. ‘Stil in mij’ begint dan ook heel mooi met
Kom bij me zitten, sla je arm om me heen en houd me stevig vast.
De essentie van Allerzielen is misschien wel het universele moment van herinnering, verbinding en troost.
Een dag waarop we stil zijn, maar niet alleen.
